Daan Rots: ‘Twente zal altijd mijn club blijven. Dus ik geniet van elke dag.’

Tekst: GUUS PETERS

Daan Rots beleeft een even bijzonder als leerzaam seizoen bij FC Twente. De 23-jarige aanvaller kende zijn eerste terugval, klom daar weer uit, maakte voor eigen publiek het belangrijkste doelpunt in zijn carrière tot nu toe en verlengde met trots zijn contract bij de club waar hij al vanaf zijn tiende rondloopt. ‘Twente is en zal altijd mijn club blijven. Dus ik geniet van elke dag.’

Als Daan Rots wordt gevraagd om het gevoel nog eens op te roepen dat hij had na zijn winnende doelpunt in de Europa League tegen Besiktas, hoeft hij niet lang na te denken. ‘Onbeschrijfelijke blijdschap’, zegt hij zonder aarzeling in zijn stem. ‘Ik wilde alles tegelijk doen. Rennen, juichen, springen. Er ging van alles door mij heen.’

Er was die donderdagavond, eind januari, nog ruim een kwartier te spelen en Twente had in de laatste wedstrijd van de groepsfase een doelpunt nodig om zich te plaatsen voor de tussenronde van de Europa League. De ploeg van trainer Joseph Oosting speelde een uitstekende wedstrijd. Het had alleen een aantal opgelegde kansen gemist, waardoor de klok steeds meer een tegenstander werd en de spanning in de Grolsch Veste steeg.

Tot Anass Salah-Eddine de bal op de linkerflank kreeg en een lage voorzet afleverde. Rots was vanaf de rechterkant al naar binnen gekomen en zag hoe de bal zijn kant op kwam. Hij zette de binnenkant van zijn sterke linkervoet tegen de bal, voelde dat hij de bal perfect raakte en wist meteen: deze gaat erin. ‘Het was het belangrijkste doelpunt uit mijn carrière tot nu toe.’

Rots rende met zijn tong uit zijn mond en zijn armen gespreid richting de zijlijn, voordat hij op zijn knieën over het gras gleed. Op de tribune, de plek waar hij als kind zelf met zijn vader zat, vielen de supporters elkaar van blijdschap in de armen. ‘Ik ben mijn hele leven al supporter van Twente en speel al vanaf mijn tiende bij de club. Dus dit was een heel speciaal moment.’

Het was een avond waarop alles samenkwam voor de rechtsbuiten. De elektrisch geladen sfeer in het stadion, de spanning, zijn winnende doelpunt en de ontlading na afloop. ‘Het begon al met de sfeeractie van Vak P voor de wedstrijd en het vuurwerk in de rust. Spelers hebben het altijd over het thuisvoordeel. Bij ons telt dat thuisvoordeel dubbel, denk ik. De sfeer in het stadion is zo goed en het gezang van de fans klinkt zo hard, dat geeft mij altijd een enorme boost.’

Een maand na zijn winnende doelpunt tegen Besiktas beloonde FC Twente Rots met een nieuw contract tot 2027, al stond de verbeterde verbintenis los van de hoofdrol in het beslissende Europa League-duel. De gesprekken over een nieuw contract liepen al langer. Toch kopte Voetbal International op de website: ‘FC Twente beloont ‘Europa League-held’ Rots met nieuw contract.

Rots moet lachen als hij het hoort, maar trapt direct op de rem. Te veel eer, meent hij. ‘Het kwam misschien aan op die laatste goal, maar dat we de groepsfase wisten te overleven, was vooral een mooie teamprestatie. We speelden echt goede wedstrijden in de groepsfase van de Europa League, maar wisten telkens niet echt door te drukken, waardoor het aankwam op de laatste wedstrijden.’

Daarmee zegt Rots niks te veel. Twente speelde knap gelijk op bezoek bij het grote Manchester United, hield het kapitaalkrachtige Fenerbahçe op een gelijkspel en pakte ook een punt bij het sterke Nice uit Frankrijk, al kreeg Twente vooral tegen Fenerbahce en Nice te weinig met een gelijkspel. ‘We tikten een heel hoog niveau aan in die wedstrijden.’

Toch had Twente na zes duels pas vier punten verzameld. De club wist: alleen als zij de laatste twee wedstrijden tegen Malmö en Besiktas zou winnen, maakte ze kans om alsnog door te gaan. Twente slaagde in het eerste deel van de missie: mede door een versierde strafschop van Rots won Twente bij Malmö. Dus kwam alles aan op die laatste groepswedstrijd tegen Besiktas.

Als iemand kan weten wat die overwinning in Enschede en omstreken betekende, dan is het Rots wel. Hij werd geboren in Groenlo, op een half uurtje rijden van de Grolsch Veste, groeide op met een vader als Twente-supporter, kwam op zijn achtste voor het eerst in het stadion en was tien jaar toen hij in de jeugdopleiding van de club werd opgenomen. ‘Het was de periode dat Twente zijn hoogtijdagen beleefde’, herinnert Rots zich.

Hij zat op de tribune toen Twente in 2010 landskampioen werd. ‘Ik weet nog dat ik tegen mijn teamgenoten zei dat we bij de beste club van Nederland voetbalden.’ Rots keek vooral op tegen Bryan Ruiz, niet alleen een heel sierlijke voetballer, maar net als hijzelf eveneens een rechtsbuiten. ‘Hij speelde met zoveel flair, dat vond ik echt geweldig om te zien.’

Het had overigens helemaal niet veel gescheeld of Rots had niet bij Twente maar bij De Graafschap in de jeugdopleiding gespeeld. Hij begon als kleine jongen met voetballen bij SV Grol, de amateurclub in zijn geboortedorp. Maar al snel kregen meerdere scouts hem in het oog en mocht hij bij De Graafschap komen trainen. De kleine Rots had zich al bijna ingeschreven bij de club uit Doetinchem toen Twente plots aan de lijn hing. ‘Toen was de keuze snel gemaakt’, zegt hij nu.

Rots doorliep de jeugdopleiding en kreeg in FC Twente onder 19 jaar voor het eerst het gevoel dat het eerste elftal dichtbij was. ‘Het was een rare situatie’, herinnert hij zich. ‘Ik voetbalde in de onder 19 jaar toen in 2020 corona uitbrak. Twente dreigde dat seizoen te degraderen uit de eredivisie, maar had het geluk dat de competitie vanwege corona niet werd afgemaakt, waardoor ze toch in de eredivisie bleven.’

Niet alleen veel spelers vertrokken na dat seizoen, ook trainer Gonzalo Garcia trok de deur in Enschede achter zich dicht. Hij werd opgevolgd door Ron Jans. ‘Ik dacht: een nieuwe trainer en veel spelers die zijn vertrokken: dat biedt misschien wel kansen voor mij’, aldus Rots. Dat bleek, want een handvol jeugdspelers, onder wie Rots, mocht gaan meetrainen met de eerste selectie.

Dat ging zo goed dat Rots mocht blijven meetrainen en in januari 2021 in de uitwedstrijd tegen FC Emmen zijn debuut maakte. ‘Dat was natuurlijk fantastisch.’ Rots sliep als kind letterlijk onder een Twente-dekbed en in een Twente-pyjama en was 20 jaar toen hij zijn droom zag uitkomen. ‘Ik wist: de kop is eraf. Nu gaat het echt beginnen.’

Nog altijd zit zijn vader op de tribune in het stadion, al moet hij zijn tijd zo nu en dan goed verdelen. Ook Mats, de vijf jaar jongere broer van Daan, is actief in het betaald voetbal. De linksback maakte zijn debuut voor Twente en stond zelfs al een keer tegelijk met zijn oudere broer op het veld, maar speelt sinds de winterstop op huurbasis voor Heracles Almelo, waar hij de eerste maanden een uitstekende indruk maakt.

‘Ik was mezelf misschien een beetje voorbijgelopen na zo’n goed seizoen.’

En dan is het er nog Tiem, de middelste van de drie broers. Hij maakt zijn doelpunten en acties in het eerste elftal van SV Grol. ‘Qua type speler lijken Tiem en ik het meest op elkaar’, zegt Rots. ‘Hij speelt als nummer tien, daar zou ik ook kunnen spelen. We houden allebei van aanvallen en de combinatie zoeken, zijn niet super groot en niet super snel.’

Mats daarentegen is een heel ander type voetballer, meent Rots. Met zijn lengte heeft hij veel meer het fysiek van een verdediger. Bovendien omschrijft Rots zichzelf als een speler die altijd hard wil werken, terwijl Mats volgens hem nog weleens een nonchalante uitstraling kan hebben, terwijl hij wel alles voor het voetbal over heeft en alles geeft. ‘Ik heb het al vaker tegen hem gezegd en laatst zei de trainer van Heracles ook dat het lijkt alsof hij alles op tachtig procent doet. Dat is precies die nonchalance die ik bedoel.’

Hoewel Rots al op jonge leeftijd vertrok bij SV Grol, komt hij nog regelmatig bij zijn voormalige amateurclub. Als het kan, gaat hij niet alleen kijken bij het eerste elftal, waar zijn broer en een aantal vrienden spelen. Ook sluit hij een keer in de twee weken als assistent-trainer aan bij de onder 19-1 om training te geven. ‘Ik ken de hoofdtrainer en die vroeg of ik dat wilde doen.’

Rots geniet er naar eigen zeggen van om de jeugd iets bij te brengen en put daarbij uit zijn eigen ervaring. ‘Ik steek veel op van mijn eigen trainers en probeer die vormen mee te nemen naar de trainingen die ik geef. Het geeft me echt een voldaan gevoel als ik zie dat die jongens het leuk vinden en dat de vorm die ik heb bedacht lekker loopt’, zegt Rots, die zichzelf later niet als hoofdtrainer ziet. ‘Ik denk dat assistent mij beter ligt. Ik hoef niet per se eindverantwoordelijk te zijn, maar vind het wel leuk om oefenvormen te bedenken.’

Nog altijd voetballen de broers weleens samen, al gebeurt dat door de drukke agenda’s veel minder dan vroeger. Maar als de competities tijdens de zomerstop stilliggen, proberen Daan en Mats twee tot drie keer per week samen te gaan trainen. Soms sluit Tiem aan, al beleeft hij voetbal veel minder serieus dan zijn broers. ‘Er hing vroeger altijd wel een concurrentiestrijd in huis, maar dat was juist leuk. Dat was niet alleen als we gingen voetballen, maar ook bij alle andere spelletjes die we deden.’

Rots beleefde vorig seizoen zijn definitieve doorbraak bij Twente. Na het vertrek van Vaclav Cerny veroverde hij een vaste basisplek in de aanval en liet direct zien waarom de nieuwe trainer Joseph Oosting voor hem koos. Rots maakte in de eredivisie zeven doelpunten en gaf tien assists. ‘Het vertrouwen dat ik kreeg, deed mij erg goed. Als je vertrouwen hebt, ga je beter spelen, durf je meer en word je steeds vaster aan de bal.’

Rots wilde de goede vorm meenemen naar dit seizoen, maar dat viel tegen. ‘Ik begon vol goede moed en wilde het nog beter doen dan vorig seizoen, maar ik kampte in het begin van het seizoen met liesklachten, waardoor ik niet vrij kon spelen en kreeg nog een keelontsteking. Ondertussen bleven de doelpunten en assists uit. Ik dacht meteen: wat is dit? Het moet nu wel gaan komen’, zegt hij. ‘Ik werd een beetje onrustig.’

Het gevolg was dat Rots te veel wilde doen. Overcompenseren, noemt hij het zelf. De aanvaller moet het hebben van zijn goede traptechniek en zijn combinatiespel. Maar plots wilde hij ook nog eens drie man achter elkaar passeren en de bal van grote afstand in de kruising schieten. Het doel: zo snel mogelijk het goede gevoel weer terugkrijgen. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Hij dreef te ver af van die voetballer die hij is.

De winterstop kwam als geroepen. Rots ging op vakantie en gebruikte de tijd om gesprekken te voeren, onder andere met de mental coach van de club. Die vroeg hem op de man af waar hij het seizoen ervoor zo goed in was? Rots moest de beelden nog maar eens terugkijken. ‘Daardoor leerde ik mezelf beter kennen en zag ik weer waar mijn sterke punten liggen. Ik moest terug naar de basis en vooral doen waar ik goed in ben. Ik was mezelf misschien een beetje voorbijgelopen na zo’n goed seizoen.’

‘Hij praat niet alleen graag mee over de tactiek en laat zich regelmatig horen in de kleedkamer.’

Na de winterstop is Rots weer de aanvaller die menig verdediger de stuipen op het lijf jaagt en met doelpunten en assists belangrijk is voor zijn ploeg. Met zijn winnende treffer tegen Besiktas als voorlopig hoogtepunt. Zo is het niet alleen een bijzonder, maar zeker ook leerzaam seizoen voor Rots, waarin hij zich als mens ontwikkelde, tegenslagen op het veld overwon en ervoer wat het is om niet één maar twee wedstrijden per week te spelen.

‘Het vraagt zowel fysiek als mentaal veel meer van je’, zegt Rots over die twee wedstrijden per week. ‘Ik merkte het aan het begin van het seizoen al toen ik liesklachten kreeg. Nu begint mijn lichaam steeds meer aan de fysieke belasting van twee wedstrijden per week te wennen. Maar daarnaast vraagt het ook mentaal iets van je. Je moet je twee keer per week zien op te laden, de juiste focus hebben.’

Hoe lastig dat is, ervaart Twente dit seizoen. De club verspeelde in de eredivisie al regelmatig punten tegen een op papier minder sterke tegenstander na een doordeweekse Europese wedstrijd. ‘Je merkt dat het in de eredivisie iets moeizamer gaat dan vorig seizoen, al zijn we daar gedurende het seizoen steeds beter mee omgegaan. We peppen elkaar voor bepaalde competitiewedstrijden meer op om die focus en scherpte op te roepen.’

Ook merkte hij hoe het is om tegen de Europese subtop te spelen. ‘De spelers zijn fysiek sterker, sneller en slimmer. In de eredivisie win ik negen van de tien kopduels. Maar in de Europa League gaven mijn tegenstanders mij een klein duwtje, waardoor ik onder de bal doorging. Het is heel leerzaam om tegen dit soort tegenstanders te spelen.’

Ooit hoopt hij ook in een van de buitenlandse topcompetities te spelen. Maar dat is iets voor later, aangezien hij onlangs zijn contract met een grote glimlach bij Twente verlengde tot 2027. Dat deed Rots in het bijzijn van zijn zaakwaarnemer Louis Laros, van de VVCS. ‘Ik kwam bij Ricky van Wolfswinkel en Robin Pröpper in het team. Zij waren de leiders in de groep. Ik vind hun heel goede gasten en zij werden allebei begeleid door de VVCS. Toen Ricky vroeg of zijn zaakwaarnemer mij mocht bellen, had ik daar wel oren naar. Het klikte meteen met Louis en het voelt fijn om nu aangesloten te zijn bij de spelersvakbond.’

Bij Twente merkt Rots dat zijn rol binnen het team veranderd is. Waar hij in het begin nog de jeugdspeler was waarop iedereen trots was dat hij bij het eerste elftal zat, is hij nu al paar jaar een vaste waarde, die voor steeds meer dingen wordt gevraagd, zowel binnen als buiten het veld. Hij praat niet alleen graag mee over de tactiek en laat zich regelmatig horen in de kleedkamer. Ook is hij toegevoegd aan de spelersraad.

‘Ik vind het leuk om de club te vertegenwoordigen, gesprekken met de directe te voeren, teamuitjes te regelen, extra aandacht aan jongens te geven die het misschien even wat moeilijker hebben en zorgen dat de sfeer in het team goed is’, zegt hij. ‘Twente is en zal altijd mijn club blijven. Dus ik geniet van elke dag.’