11 januari 2012
In de hitte van de Australische zomer vierde Evgeniy Levchenko kerst en oud en nieuw. De in Oekraïne geboren middenvelder (3 januari 1978) verruilde tijdelijk Nederland voor het ruige avontuur in Down Under. ‘Ik wilde wat anders van de wereld zien. Ik wilde mijn kijk op de wereld wat verbreden. Ik ben avontuurlijk ingesteld.’
Via zijn zaakwaarnemer Louis Laros had Evgeniy Levchenko de keuze tussen een club uit Oekraïne en Adelaide United in Australië. ‘Bij de eerste club ging het om wat meer geld.’ Hij prefereerde een contract voor een seizoen bij Adelaide United in de gelijknamige stad aan de rustieke Golf van St. Vincent aan de zuidkust van het onmetelijke continent, op ruim 655 km van Melbourne. Hij wilde niet doorgaan bij Willem II, zijn laatste Nederlandse club in een lange reeks sinds 1996: Vitesse, Helmond Sport, Cambuur Leeuwarden, weer Vitesse, Sparta, FC Groningen, FK Saturn (Moskou) en dan een jaar in Tilburg. ‘Ik heb nog gesproken met Marc van Hintum, maar we besloten uit elkaar te gaan.’
In augustus zakte Evgeniy Levchenko af naar Australië. Bij Adelaide United, een van de tien clubs uit de A-League, ontmoette hij aanvankelijk drie Nederlanders: trainer Rini Coolen, Sergio van Dijk en Andwele Slory. De laatste, oud-speler van onder meer Feyenoord, leverde amper een maand terug onverwacht zijn contract in. Pas 29 jaar kon hij niet langer de motivatie opbrengen. Na elf wedstrijden wilde hij zich richten op zijn maatschappelijke carrière en besloot naar eigen land terug te keren. ‘Hij had geen plezier meer in het voetbal. Dit is een verlies voor de club. Hij kon goed een wedstrijd openbreken. En we konden iedereen goed gebruiken’, zo reageerde Evgeniy Levchenko op het verrassende vertrek van zijn Surinaamse collega.
De selectie telt 24 spelers, maar moet zichtbaar aan elkaar wennen. ‘Voor dit seizoen kwamen acht nieuwe spelers. Dat heeft tijd nodig. Het nieuwe team moet nog in elkaar passen. Maar wij hebben zeker bepaalde kwaliteiten’, aldus Evgeniy Levchenko, vaste kracht op het middenveld. ‘Ik speel links of centraal.’ Zo kan hij vooral goaltjesdief Sergio van Dijk bedienen, al in juni 2008 naar Australië getogen en via Queensland Roar in maart 2010 overgestapt naar Adelaide United. ‘We zijn geen kampioenskandidaat. We zoeken nog naar de juiste formatie. We draaien mee in de middenmoot.’
Het Australisch voetbal wijkt qua eigenschappen af van het meer verfijnde en op techniek drijvende spel in Nederland. ‘Het is heel hard werken. Het voetbal is erg fysiek. Het is allemaal wat minder goed geregeld. Aan de bal krijg je ook minder de tijd om te handelen. Maar het is een mooie competitie’, zo heeft Evgeniy Levchenko weinig te klagen over het zoete leven in Australië. ‘Het zijn heel erg aardige mensen. Een mooi klimaat en de kwaliteit van het leven is erg hoog. Het is super veilig, de medische verzekering is heel erg goed geregeld en de kwaliteit van het eten staat op een hoog niveau. Adelaide staat, meen ik, zevende of achtste op de lijst van steden waar je het beste kan leven. Het is een beetje jammer dat het zo ver weg ligt.’
Evgeniy Levchenko bewoont een ruim een-kamer appartement op een luxe complex, op 100 meter van het strand en met een droom-uitzicht op de lokkende zee van Adelaide. ‘Plezierig wonen’, lacht hij. Maar de hitte schommelt in deze maand regelmatig tussen de dertig en veertig graden. Trainen gebeurt dan ook vroeg in de morgen. In het Hindmarsh Stadion (16.500 toeschouwers) ligt een perfecte grasmat, maar Adelaide United bezit nog een veld. ‘Dat is erg hard. In Australië zijn de velden in het algemeen harder dan in Nederland. Ik moet daar aan wennen.’ De ondergrond veroorzaakte ook spierblessures, zeker in de kuit.
De competitie loopt hier ook tijdens de feestdagen gewoon door. Op 22 december speelden wij uit tegen Sydney(2-2), op 30 december thuis tegen Wellington Phoenix FC (2-0 winst). ‘We spelen drie keer tegen elkaar. Of twee keer thuis en een keer uit, of andersom. Dat hangt af van de indeling in het vorige seizoen. Dat wisselt per jaar.’ In april/mei eindigt de A-League. ‘Het is nog een beetje te vroeg om over de toekomst te praten. Dat ga ik in april of mei doen.’
Zijn carrière na het voetbal wil Evgeniy Levchenko in elk geval opbouwen in en vanuit Nederland. ‘Ik heb nog steeds veel contact met Nederland. Wij volgen elkaar via Twitter of Facebook. Voor mij is dat heel belangrijk. Wat ik ga doen als ik stop, heb ik nog niet besloten. Ik heb mijn trainersdiploma drie gehaald. Mogelijk wil ik spelers begeleiden voor de VVCS, samen met Louis Laros. Of voor de FIFPro spelers die problemen hebben gaan helpen. Dat vind ik ook interessant. Ik spreek vier talen: Oekraïens, Russisch, Nederlands en Engels, ook ben ik nu een beetje Spaans aan het leren. Ik ga niet terug naar Oekraïne, maar ik kan wel vanuit Nederland als uitvalsbasis opereren.’ Met de opkomst van het kapitaalkrachtige Russische voetbal zou Evgeniy Levchenko zeker voor de FIFPro (de wereldwijde vakbond voor professionele voetballers) veel kunnen betekenen.
Scorpius 161