Dick Lukkien: Alle vertrouwen in deze selectie

30 september 2024

Foto: ProShots

”Alle vertrouwen dat we met deze selectie ook dit seizoen de doelstellingen bereiken, maar dat is helaas geen enkele garantie.”

In Groningen schrijft Dick Lukkien aan een nieuw hoofdstuk van zijn mooie trainersloopbaan. Vorig jaar beleefde hij nog een intensief en bizar seizoen, maar dit seizoen zijn alle pijlen gericht op handhaving in de Eredivisie. Een interview met de sympathieke noorderling over de batterij opladen in Spanje, valkuilen in de Eredivisie en persoonlijke doelstellingen.

Door: Dirk Lotgerink

De beelden van de laatste speeldag in de Keuken Kampioenschap Divisie van vorig seizoen staan elke voetballiefhebber nog helder voor de geest. In een rechtstreeks duel mochten FC Groningen en Roda JC uitvechten wie zou promoveren. Roda JC had het hele seizoen in de top twee gestaan en leek de gedoodverfde winnaar van het felbegeerde ticket. Groningen was het seizoen stroef begonnen. Tot Dick Lukkien en zijn staf de machine halverwege het jaar aan de praat kregen en het groen-witte beest op dreef raakte. Met een indrukwekkende zegereeks denderde Dick Lukkien met zijn selectie onoverwinnelijk door tot en met de laatste wedstrijd van het seizoen. In een kolkende Euroborg trokken niet de Limburgers, maar de Groningers aan het langste eind. Het stadion ontplofte en de pitch invasion die volgde was van buitenaardse proporties.

In die feestvreugde kon je amper je familie omhelzen of een interview geven, hoe kijk je terug op dat moment?
“Het was bizar. Misschien waren het wel iets teveel supporters, ook al was het voor hen vanzelfsprekend een fantastisch moment. Uiteindelijk wil je zoiets delen met de mensen die het dichtst bij je staan, want mijn familie was er ook in oktober toen de resultaten helemaal niet goed waren. Met hen had ik lief en leed gedeeld dus ik wilde bij hen zijn. Nog nooit zag ik zo’n snelle pitch invasion. Uiteindelijk kreeg ik mijn vriendin en kinderen wel te pakken, maar het was hectisch en er kwamen veel supporters tussendoor. Ik had amper tijd om te beseffen wat er allemaal gebeurde. Het was mooi, maar ook behoorlijk intensief”.

Nadat het eerste feest gevierd was en de laatste confetti was opgeruimd, vertrokken selectie en staf naar Ibiza voor een welverdiende vakantie. Hoe was die reis en is zo’n eiland waar het 24 uur per dag feest kan zijn ook echt wat voor jou?
“De reis naar Ibiza was geweldig. Het hele jaar heb ik met ontzettend veel plezier samengewerkt met deze spelersgroep, natuurlijk ook met de staf. Een kleine vijf dagen konden we met zijn allen het seizoen op een mooie manier afsluiten. Het was volle bak genieten. We hebben ook echt een leuke groep met jonge jongens die wel van een feestje houden, dus zij hebben ook een mooie reis gehad. Zelf houd ik best van een feestje en als we samen zijn is het altijd gezellig. We spraken over het afgelopen seizoen en ja…, dan wordt het automatisch weer een feest. Ik hoef niet meer zo nodig alle vier de nachten op stap, al had ik dat vroeger misschien wel gedaan. Nu kan ik ook meer genieten van de sfeer in de groep, het prachtige hotel en de momenten dat we samen bij het zwembad liggen of op het terras zitten. Het was erg mooi om het absurde seizoen op zo’n mooie manier samen af te sluiten.”

Ben je daarna meteen weer aan het werk gegaan?
“Dit jaar ben ik samen met de kinderen en mijn vriendin ook nog naar Spanje geweest, een prachtig land. In de buurt van Sitges hebben we een woning gehuurd en een mooie vakantie beleefd. Eerlijk gezegd was het ook wel nodig om de batterij weer op te laden na zo’n heftig seizoen, dus ik was blij dat we dit jaar zes weken vakantie hadden.”

“We hebben afgelopen jaar iets moois zien onststaan in Groningen en dat zorgde voor een enorme verbinding tussen het elftal en de supporters.”

Met een leeg hoofd en een goed opgeladen batterij startte Lukkien met dezelfde staf het seizoen, één podium hoger. Het is overigens niet voor het eerst dat Lukkien degradeert én promoveert met een club waar hij werkzaam is. Eerder gebeurde hetzelfde toen hij eindverantwoordelijke was bij FC Emmen.

Als ervaringsdeskundige heb je vaker met dit bijltje gehakt. Je hebt weleens gezegd dat het na een degradatie lastig is om binnen een club alle koppen weer omhoog te krijgen en een frisse start te maken. Dreigt bij een promotie dan niet zelfoverschatting? En wat is volgens jou het moeilijkste voor een pas gepromoveerde ploeg?
“Het klopt dat je niet te comfortabel moet worden, maar voor mijn gevoel is het managen van het verwachtingspatroon na een promotie het belangrijkste. Groningen is een grote club, dus het is verleidelijk voor mensen om snel te roepen dat we naar het linkerrijtje toe moeten. Maar mensen vergeten soms dat een degradatie er echt inhakt bij een club, we zijn ook nog steeds aan het bouwen. Het gaat er bovendien om hoe de mensen in het Noorden naar het voetbal kijken. We hebben afgelopen jaar iets moois zien ontstaan in Groningen en dat zorgde voor een enorme verbinding tussen het elftal en de supporters. De ploeg speelde zoals de supporters wilden dat we speelden. Vol passie, inzet en met aanvallend voetbal. Die identificatie is belangrijk, dus de herkenbaarheid in ons spel moet vooral blijven, ook nu we een niveau hoger spelen. We moeten hongerig en ambitieus zijn, maar ook kijken naar hoe goed we nou eigenlijk echt zijn.”

Afgelopen seizoen koos je heel bewust voor jonge spelers en een zeer aanvallende speelstijl. Is het wel realistisch om die te behouden in de Eredivisie?
“De keuze was om volle bak op de aanval te spelen en hoog druk te zetten op de tegenstander. Sommige oudere jongens hadden een zwaar seizoen beleefd en konden zich niet meer opladen om elke week alles voor de club te geven. Toen kozen we inderdaad voor de jeugd en in de bekercompetitie hebben we kunnen zien dat die keuze ook tegen sterke ploegen als Excelsior en Fortuna goed kan uitpakken. We moeten dus dicht bij onszelf blijven. Uiteindelijk ging het in die zelfde beker mis tegen Feyenoord, maar zelfs tegen hen speelden we best goed. In de Eredivisie wil ik daarom zeker dezelfde stijl hanteren. In ons eigen stadion kan er met de steun van de fans ook iets moois ontstaan. Misschien moeten we daarna leren om slimmer te zijn, soms concessies te doen en bijvoorbeeld toch een lange bal te spelen in de opbouw, maar in principe wil ik zeker niet tornen aan de speelstijl waar we al sinds november vorig jaar voor hebben gekozen. Op die lijn willen we dus voortborduren”.

Foto Pro Shots – Paul Meima

Welke doelstellingen stelt FC Groningen dit jaar?
“Het is logisch dat we ons best moeten doen om richting 35 punten te spelen, handhaving dus. Op veel langere termijn kunnen we hopelijk kijken naar dat linkerrijtje, maar dit seizoen draait het om die onderste streep. Om daarboven te blijven moeten we kritisch op elkaar blijven en appelleren aan elkaars potentie. Niet achterover leunen, zoeken naar een goede mix waarbij jonge spelers steun krijgen van de meer ervaren gasten. Van de spelersgroep hoor ik hoe ambitieus iedereen is en precies die eerzucht moeten wij als staf zien te voeden. Ik heb er alle vertrouwen in dat we met deze selectie de doelstellingen kunnen bereiken, maar dat is helaas geen enkele garantie”.

De filosofie van Lukkien en het grote succes met FC Groningen leverde de coach een mooie prijs op. Bij de uitreikingen van de Rinus Michels awards werd Lukkien verkozen tot Trainer van het jaar in de Keuken Kampioen Divisie.

“In principe wil ik niet tornen aan de speelstijl waar we al sinds november vorig jaar voor hebben gekozen. Op die lijn willen we dus voortborduren.”

Hoe blij was je met die prijs?
“Daar ben ik nog steeds heel trots op. Het was afgelopen seizoen gewoon a hell of a job. Misschien had ik het ook wel een beetje onderschat want de club was dood en begraven, maar uiteindelijk zijn we gaan spelen op een manier die bij de club past. Dat hebben we gelukkig beloond met die promotie”.

Hoe haal jij het beste uit jezelf en wanneer ben je tevreden?
“Door veel te ‘klankborden’. Daar gebruik ik mensen voor die ook iedere dag op de club rondlopen. Zij zien hoe ik werk en kunnen hun mening geven over wat ik in hun ogen beter kan doen. Trainer zijn betekent leidinggeven en daar wil ik me dagelijks bij ontwikkelen. Dat doe ik door kritisch te kijken naar mezelf en naar de oefenstof. Ook het polsen van de spelers vind ik daarbij belangrijk. Hoe komt mijn boodschap binnen bij de spelersgroep? Daar op inzoomen houdt me scherp. Vorig jaar ging het lopen toen ons idee werd uitgevoerd en we met enorme intensiteit gingen spelen. Iedereen werkte keihard voor elkaar. Shit van een ander opruimen werd de collectieve gedachte. Als dat dit jaar weer lukt, gaat mijn vrouw na de laatste wedstrijd misschien niet de polonaise lopen op het veld, maar kan ik in elk geval weer met een goed geval op vakantie”.