Hoe is het nu met… Joost van Aken

Van moderne verdediger tot avontuurlijke ondernemer

Joost van Aken (31) had het profiel van een moderne verdediger: linksbenig, tactisch sterk en comfortabel aan de bal. Zijn carrière bracht hem langs sc Heerenveen, Sheffield Wednesday, Osnabrück en Zulte Waregem. Maar de droom van een topcompetitie in het buitenland moest hij op zijn dertigste laten varen. “Mijn lichaam gaf aan dat het op was.”

Inmiddels bewandelt Van Aken een ander pad: als ondernemer, als golfer, als vader. Maar de passie voor sport en voetbal is nog altijd springlevend.

Door: Rick van Leeuwen

Geen abrupte beslissing
“Ik wist het eigenlijk al in februari vorig jaar,” blikt Van Aken terug op het begin van zijn afscheid. “Ik trainde mee bij Heracles om te kijken of ik nog een laatste stap kon maken, het liefst naar het buitenland. Dat wilde ik niet zozeer als voetballer, maar vooral als mens. Gewoon: een mooi avontuur.”

De testperiode bij Heracles verliep op sportief vlak prima. Maar de verdediger besloot toch om ermee te stoppen. “Zij waren best verrast dat ik ermee kapte, want zij waren positief. Maar ik voelde aan alles: dit is het niet meer waard. Elke dag medicatie, pijn, revalideren. Daar kon ik niet meer tegenop. Alleen als dat buitenlandavontuur was gekomen, had ik nog één keer die prijs betaald.”

Het was geen abrupte beslissing, maar een proces van afbouwen, afwegen en uiteindelijk accepteren. “Ik voelde opluchting toen ik stopte. Eindelijk geen strijd meer met m’n eigen lichaam. Maar het voelde ook als falen. Want ik wíst dat er meer in had gezeten. Zeker als je jarenlang ergens alles voor hebt gegeven, wil je dat afsluiten op je eigen voorwaarden. En dat lukte niet. Dat knaagde wel.”

Het hoorde erbij
Van Aken speelde jarenlang op medicatie om zijn enkelklachten te onderdrukken. “Ik heb er geen spijt van,” zegt hij daarover. “Het verlengde mijn carrière. Ik had die tijd als voetballer niet willen missen. Maar het is niet normaal. Medicatie voor trainingen, pijnstillers voor wedstrijden, maagproblemen als bijwerking… Het werd een deel van mijn routine, het hoorde erbij.”

Het dagelijks leven werd er soms wel door beïnvloed. “Ik had geen structurele klachten, maar wel vervelende bijwerkingen. Aan de andere kant: zonder die middelen had ik sommige dagen nauwelijks kunnen trainen, laat staan spelen. En dan word je afhankelijk. Dat is een lastig besef, want je lichaam wordt een soort tegenstander.”

Geniet nog steeds van spelletje
Inmiddels is hij volledig gestopt met medicatie. “Ik kan alles doen, als ik het maar doseer. Geen topsport meer. Ik speel nu in een vriendenteam bij SV Ouderkerk. In de reserve vijfde klasse. Na een potje loop ik de dagen daarna moeilijk. Maar ik geniet nog steeds van het spelletje. Alleen nu met een biertje in de hand, direct na de wedstrijd. Dat is ook een ervaring.”

Toch is ook dat spelletje veranderd. “Het is nu vrijblijvend. Geen trainingen, geen druk. Alleen de gezelligheid. Ik merk aan alles dat mijn fysieke plafond echt bereikt is. Op hoog amateurniveau terugkeren is voor mij geen optie. En dat is oké. Die acceptatie is er nu.”

Mooiste voetbaljaren
Zijn mooiste jaren? Daar hoeft hij niet lang over na te denken. “Heerenveen. Zeker de eerste periode. Ik voelde me er thuis. Mijn beste seizoen was onder Dwight Lodeweges. Meteen in mijn eerste jaar. We haalden de play-off-finale voor Europees voetbal en hadden een geweldige ploeg, met spelers als Marten de Roon, Daley Sinkgraven, Sam Larsson, Mark Uth, en Jeremiah St. Juste. Echt een goede mix van jong en oud. En een goede trainer, vond ik.”

Lodeweges noemt hij tactisch heel onderlegd en heel toegankelijk. “Hij stond echt tussen de jongens in en stond altijd open voor een gesprek. Ik vond op dat moment, in die fase van mijn leven, een fijne aanpak. Hij kon altijd goed uitleggen waarom we iets moesten doen, waar we de tegenstander konden raken. Dat vind ik belangrijk. Niet alleen harder werken, maar ook slimmer spelen.”

De band met Heerenveen is gebleven. “Het voelt nog steeds als thuiskomen. Als ik daar kom, is dat gevoel er nog altijd. Het zou een droom zijn om daar ooit nog eens terug te keren in een andere rol. Als speler ben ik daar volwassen geworden. Die club heeft veel voor mij betekend.”

Make or break
Het zijn de buitenlandse periodes die hem als mens het meest vormden. Engeland, Duitsland, België; drie totaal verschillende voetbalculturen. “In Engeland moest ik ineens op mezelf wonen. Alles was nieuw. Sportief was het wisselend, maar als mens groeide ik enorm. Ik leerde zelfstandig leven, zelf koken, zelf beslissingen nemen. Dingen waar je in Nederland als jonge prof soms aan voorbijgaat.”

Bij Sheffield Wednesday kende hij pieken en dalen. “Het was sportief niet altijd makkelijk. Een periode met ups-and-downs. Met blessures en onzekerheid. Maar ik leerde daar wel om helemaal zelfstandig te zijn. Ik leerde mezelf als persoon beter kennen, mijn grenzen, mijn zwaktes. En de Engelse voetbalcultuur is prachtig; vol passie, maar ook meedogenloos.”

Duitsland, waar hij op huurbasis speelde bij VfL Osnabrück, was misschien wel het keerpunt. “Dat jaar was make-or-break. Ik moest weer spelen, anders zou ik uit beeld verdwijnen. Het was zwaar, maar fysiek en mentaal kwam ik er weer bovenop. Daarna kon ik me zelfs weer in het team van Sheffield knokken. Dat voelde als een tweede kans.”

Het nieuwe leven
Een leven na het voetbal voelt voor veel spelers als een sprong in het diepe. Voor Van Aken kwam dit nieuwe leven niet als verrassing, maar dat maakte het niet per se makkelijk. “Ik was er deels op voorbereid. Ik had geïnvesteerd vastgoed, wat me wat tijd en ruimte gaf om uit te zoeken waar mijn toekomst lag. Tijdens mijn carrière had ik al een hbo-studie Business & Innovation afgerond… maar toch. Je denkt dat je voorbereid bent, maar dan komt toch het moment dat je ’s ochtends opstaat en denkt: wat nu?”

De eerste maanden na zijn afscheid voelden als vakantie. Maar daarna begon de zoektocht. “Wie ben ik eigenlijk, als ik geen voetballer meer ben? Die identiteit kleeft toch aan je. En je gelooft daar zelf ook in. Dat loslaten is moeilijk. Ik moest mezelf opnieuw uitvinden. En dat is iets wat je niet in een week doet.”

De maatschappelijke druk voelde hij ook. “Mensen vroegen: moet je niet eens gaan werken? Wat doe je eigenlijk de hele dag? Gelukkig kon ik me veroorloven om mijn eigen pad te volgen. Maar dat is niet altijd makkelijk, ook mentaal niet. Het kan je onrustig maken. Je wilt iets betekenen, nuttig zijn. Alleen het pad daarheen is voor iedereen anders.”

Leren mezelf te presenteren
In die fase vond Van Aken steun bij de VVCS, in het bijzonder bij Arjen Ebbinge. “Hij wist van mijn situatie, dacht mee, stuurde cursussen en vacatures door. Zo ben ik ook de module Sales en Communicatie gaan doen. Die kwam precies op het juiste moment. Ik kwam in die periode op een zakelijke manier aan tafel. Niet met trainers of technisch directeuren. En dan merk je ineens: ik moet leren hoe ik mezelf presenteer in deze wereld.”

De VVCS was voor hem nooit een partij voor contractzaken, maar juist voor loopbaanbegeleiding. “Ze stonden altijd open voor wat ik nodig had. Niet dagelijks, maar wel als ik daar behoefte aan had.”

Hij benadrukt dat spelers soms pas aankloppen als het al te laat is. “VVCS kan echt verschil maken, maar dan moeten spelers wel openstaan voor begeleiding. Daar ligt ook een taak voor ons als oud-spelers: laat zien wat begeleiding voor spelers kan betekenen. Voetballers luisteren nou eenmaal sneller naar (oud-)collega’s die alles zelf hebben meegemaakt. En tegen huidige spelers zou ik dan zeggen: wees open, eerlijk en nieuwsgierig.”

Lekker balletje slaan en buiten zijn
Na het voetbal zocht Van Aken naar iets dat bij hem paste. Iets sportiefs, maar ook met ondernemerschap. En zo ontstond @allround.golf, een social mediaplatform dat hij samen met oud-ploeggenoot Tom Haye runt. “We nemen BN’ers en sporters mee de golfbaan op. Niet de stijve kant van golf, maar juist de fun, de gezelligheid. Lekker een balletje slaan, lachen, buiten zijn.”

Van Aken ziet in golf een sociale oplossing voor een steeds individuelere samenleving. “Je bent buiten, in contact met elkaar, zonder telefoons. Dat sociale aspect is heel belangrijk. En het is fysiek minder belastend, perfect voor ex-topsporters zoals ik. Het begon als hobby, maar we bouwen nu aan een merk. We willen het ‘kantinepubliek’ warm maken voor golf.”

Het platform groeit. Op YouTube en Instagram verschijnen video’s met onder meer Kenneth Perez, Ronald de Boer en Humberto Tan. “Bekende gasten helpen in het begin om ons bereik te vergroten, maar uiteindelijk willen we vooral laten zien dat golf een sport is voor iedereen. Iedereen kan het leren, iedereen kan ervan genieten. Het moet laagdrempelig worden.”

Managen en motiveren
Ook in padel vond hij zijn draai. “Ik zat al een tijd te broeden op het idee om iets met padel te doen. Toen ik nog bij Zulte Waregem zat, zag ik in Spanje wat voor hype het daar was. In Nederland liep het toen nog achter. Maar alle locaties die ik onderzocht, ketsten op het laatste moment af.”

Tot begin 2025, toen hij de mogelijkheid kreeg om Padel Friesland over te nemen. “Ik kende de regio goed, had binding met Heerenveen. En ik had al businessplannen liggen. Toen viel alles samen. Nu ben ik eigenaar.”

Als ondernemer voelt hij zich beginneling én leerling. “Ik merk dat ik snel leer. Het managen van een team, verantwoordelijkheid nemen, plannen maken. En het mooie is: ik zie parallellen met een rol als technisch directeur. Dat is ook managen, motiveren, mensen in hun kracht zetten. Daar ligt misschien wel mijn toekomst.”

Eigen koers varen
Dat Van Aken het voetbal nog niet loslaat, blijkt uit zijn plannen voor volgend seizoen. Hij is toegelaten tot de opleiding voor technisch directeur in het betaald voetbal. “Ik wil die combinatie van sportief en zakelijk ontdekken. Ik ben wel nieuwsgierig naar een rol als technisch directeur van Heerenveen. Daar ligt mijn hart. Maar ik weet ook: ik moet nog veel leren. Daarom nu eerst deze opleiding. Kijken wat er op mijn pad komt. Als het lukt, geweldig. Zo niet, dan zijn er andere wegen. Maar het is goed om iets na te streven.”

Van Aken wil jonge spelers graag meegeven om op tijd na te nadenken over hun toekomst. “Ontdek waar je interesses liggen. Ga eens koffiedrinken met mensen buiten het voetbal, doe een cursus, loop stage. Niet iedere voetballer wordt financieel onafhankelijk. Zelfs al word je dat wel, je hebt toch een doel nodig. Dus stel ook na je carrière weer nieuwe doelen. En als je ergens in gelooft, ga ervoor. Laat je niet gek maken door meningen van buitenaf. Vaar je eigen koers. Maak je eigen keuzes.””

Bio: Joost van Aken (1994) is voormalig profvoetballer en speelde onder meer voor sc Heerenveen, Sheffield Wednesday, VfL Osnabrück en Zulte Waregem. In 2023 beëindigde hij zijn carrière vanwege fysieke klachten. Inmiddels is hij actief als ondernemer in golf en padel, en volgt hij de opleiding tot technisch directeur in het betaald voetbal. Zijn social media-platform is te vinden op @allround.golf.

“Op karakter omhoog” In juni 2025 beklom Joost van Aken samen met een groep vrienden en zijn vader de Alpe d’Huez tijdens het jaarlijkse Alpe d’HuZes-evenement. De aanleiding: een goede vriend die zeven jaar eerder kanker overwon. “Hij was tophockeyer, moest stoppen, maar knokte zich terug tot het Nederlands elftal. Dit evenement stond al een tijdje op zijn verlanglijst. Nu was het moment.” Met zijn vader en zo’n tien vrienden reisde Van Aken af naar Frankrijk. “Je moet als team inschrijven en het zit snel vol. Dankzij zijn verhaal kregen we een plek.” Joost reed uiteindelijk drie keer omhoog. “Laten we zeggen, op karakter… Ik had me nauwelijks voorbereid. Eén keer een half uurtje gefietst op een geleende racefiets… dat was het. Ik dacht: komt wel goed. Nou, niet dus, haha. Ik kwam mezelf wel een paar tegen.” De impact van het evenement was groot. “Zeker op de dag zelf, als je al die indrukwekkende verhalen hoort. Dan slik je wel even. Als jonge gasten waren wij op die dag zelf vooral bezig elkaar te gek maken wie het snelste omhoog kon. Het besef daalde later pas in, hoe bijzonder het is om dit samen mee te maken. Ook met mijn vader. Een hele waardevolle week.”