FIFPro is de wereldwijde koepelorganisatie van 56 spelersvakbonden. De VVCS is een van de oprichters en heeft een zetel in de board.
FIFPro heeft de voorbije jaren geprobeerd om de wantoestanden en wanverhoudingen, welke voortvloeien uit het huidige transfersysteem, op te lossen middels eindeloze onderhandelingen met de stakeholders in het voetbal.
Haar wederpartijen, de FIFA, UEFA, ECA en EPFL bleken echter niet bereid tot de gewenste noodzakelijke aanpassingen. Zij vinden de huidige situatie, waarin het grootste deel van de transfermarkt geheel wordt beheerst door een relatief zeer beperkt aantal zeer grote clubs, kennelijk prima. Hen deert het kennelijk niet dat er voor een groot deel van de spelers geen sprake is van contractzekerheid, dat er zeker geen sprake is van financiële solidariteit tussen de clubs en in veel gevallen evenmin van een open en faire concurrentie.
De huidige FIFA Regulations on the Status en Transfer of Players hebben deze situatie doen ontstaan, terwijl deze juist in 2001 door de Europese Commissie werden goedgekeurd om dergelijke zaken te voorkomen. De waarborging van goede jeugdopleidingen was daarbij ook zo’n hoog doel, dat nu ver weg lijkt.
De huidige scheefgroei is de laatste jaren door bizarre inkomsten verdeling van de Champions League alleen nog maar erger geworden.
Wat wil de FIFPro concreet bereiken?
• De garantie dat contracten, gelijk bij ons in Nederland, gewoon worden nagekomen. Nu moeten niet betaalde spelers drie maanden wachten voordat zij überhaupt juridische actie kunnen ondernemen. Slagen zij er vervolgens in om een andere club te vinden, dan wordt de waarde van het nieuwe contract ook nog eens in mindering gebracht op hun vordering. Oftewel, het wangedrag van de niet betalende clubs wordt nog beloond ook.
• Beëindigt een speler eenzijdig zijn contract, dan laat artikel 17 van de FIFA regulations de mogelijkheid open om hem een enorme schadevergoeding te laten betalen. Ter bepaling van de hoogte hiervan kijkt men in procedures tegenwoordig naar de “marktwaarde” van de speler, een waarde die nota bene door de betrokken clubs wordt bepaald zonder dat de speler hierop enige invloed heeft. Wordt het contract van een speler ten onrechte beëindigd, dan krijgt hij in de praktijk nog niet eens de restantwaarde uitbetaald. Hierin moet een balans gevonden worden.
• Elke keer dat een speler een contract verlengt, begint internationaal de zgn. protected period opnieuw te lopen. Dit terwijl dit alleen zou gelden voor het eerste contract. Hiermee wordt de speler enorm beperkt in zijn mogelijkheden om van werkgever te wisselen. Dit geldt ook voor de huidige, hele beperkte transferwindows.
• Het recht op een eerlijke en onafhankelijke geschillenbeslechting. In vele landen geldt dit zeker niet en zijn de spelers veroordeeld tot niet onafhankelijke en obscure arbitrage instituten. Ook wil men dat de CAS wordt hervormd en dat Europees Recht wel wordt gevolgd.
• Een herziening van de huidige regelingen betreffende de solidariteitsbetalingen en opleidingsvergoedingen.
• Een einde aan de obscure TPO constructies en de totstandkoming van een faire inkomstenverdeling tussen de clubs.
• De totstandkoming van een structuur waarbij relevante besluitvorming tot stand komt tussen werkgevers en werknemers en niet uitsluitend door organen als de FIFA.
Nog even voor de duidelijkheid. Een klacht bij de Europese Commissie is iets anders dan een rechtszaak waarin de rechter een der partijen in het gelijk stelt. Als het goed is zal een klacht als deze allereerst leiden tot een hoop vragen van de Commissie aan de FIFA. Het is te hopen dat bovengenoemde stakeholders wakker worden voor die tijd.