22 december 2014
Begin vorig jaar debuteerde hij pas voor Heerenveen, maar nu al wordt Daley Sinkgraven in verband gebracht met internationale topclubs. Zijn plafond? ‘Voorlopig ben ik nog lang niet uitgeleerd bij Heerenveen.’
Jong, talentvol, soms al exceptioneel goed, maar tegelijk nog grillig en wisselvallig. Dat is de fase van zijn carrière waarin Daley Sinkgraven zich nu bevindt. Typerend was misschien wel de wedstrijd tegen PSV dit seizoen. Daarin groeide de 19-jarige spelmaker van Heerenveen uit tot matchwinner door met veel gevoel voor precisie de bal in de bovenhoek te jagen. Maar in diezelfde wedstrijd stond hij eveneens met knullig balverlies aan de basis van de rode kaart voor zijn ploeggenoot Stefano Marzo. Mag niet gebeuren, weet Sinkgraven. Het is mede daarom dat hij zegt: ‘Ik wil nog veel belangrijker voor het team worden.’
Daley Sinkgraven groeide op in Meppel en kende een onbezorgde jeugd in een echt voetbalgezin. Zijn vader Harry was speler bij FC Groningen, Cambuur en PEC Zwolle en na zijn voetbalcarrière trainer bij onder meer PEC Zwolle (assistent-trainer), het vrouwenteam van Heerenveen en FC Emmen. Na een avontuur bij FC Edmonton in Canada werkt hij nu in China, waar hij de jeugd van Shanghai traint. Daley Sinkgraven heeft drie zussen. Zijn oudste zus studeert in Leeuwarden, zijn jongste twee zusjes wonen thuis in Meppel. Ze voetballen bij MVV Alcides, dezelfde club als waar Sinkgraven zelf ook als 4-jarige (!) begon. ‘Ik ben daar tot ongeveer mijn tiende gebleven. Daarna werd ik door, toen nog, FC Zwolle gevraagd’, vertelt Sinkgraven over zijn jeugd. ‘Daar heb ik op de voetbalschool gezeten. Leuke tijd, maar Heerenveen was in die tijd een stuk verder. Ze haalden spelers op met busjes. Vanaf die tijd heb ik altijd bij Heerenveen gevoetbald. Van de D1 tot nu het eerste. Zonder problemen eigenlijk.’
Wat weet je nog van je debuut?
‘Dat was op 18 januari 2014, thuis tegen Roda JC. In blessuretijd kwam ik in het veld voor Hakim Ziyech. Ik heb drie minuten gespeeld, maar heb geen bal aangeraakt, maar dat maakte me niets uit. Het werd 2-2, iedereen was na afloop een beetje chagrijnig. Maar stiekem was ik wel een beetje blij. Kon ik niet te veel laten blijken natuurlijk, maar ik was het wel.’
Daarna ging het snel met Sinkgraven. Hij had het geluk dat in de winterstop Magnus Eikrem werd verkocht aan Cardiff City, waardoor hij een plekje kon opschuiven in het keurkorps van Marco van Basten. Een week na zijn debuut viel Sinkgraven opnieuw in, in de derby tegen Cambuur Leeuwarden. En al snel daarna kreeg hij een basisplaats. Op 28 maart 2014 werd zijn contract met twee seizoenen verlengd, waardoor hij tot 2017 vastligt. Dit seizoen, onder Dwight Lodeweges, wierp Sinkgraven zich steeds vaker op als centrale middenvelder. Een rol die hem op het lijf geschreven is. Met dank aan Hakim Ziyech, die deze zomer naar FC Twente vertrok. Sinkgraven, beetje besmuikt: ‘Eh, ja, beetje gemeen om te zeggen, maar het kwam inderdaad niet slecht uit.’
Hoe gaat dat als Ajax interesse in je heeft?
‘Ik hoorde dat van Edwin Olde Riekerink mijn zaakwaarnemer. Dat Ajax zich meldde was best verrassend, moet ik zeggen. Een groot compliment ook natuurlijk. Op zo’n moment moet je gaan nadenken. Dingen tegen elkaar afwegen. Het belangrijkste voor mij was het antwoord op de vraag of ik daar zou gaan spelen of niet. Ik was er zelf nog niet uit of ik had willen gaan. Bleek niet nodig ook, want uiteindelijk kwamen de clubs er niet uit.’
Wat is je plan?
‘Van Heerenveen naar een mooie topclub in Nederland. Van daaruit zou het mooi zijn als ik de sprong naar het buitenland kan maken. Hoe snel het allemaal gaat, zien we vanzelf wel. Het zou geen teleurstelling zijn als ik volgend seizoen nog bij Heerenveen speel. Ik heb het hier prima naar mijn zin en ben nog lang niet uitgeleerd.’
En tot slot, wat is je ultieme droom?
‘Bij Barcelona voetballen. Maar dat is voorlopig een droom.’
Het volledige artikel is te lezen in de Contractspeler editie December 2014.
Scorpius 161