Regi Blinker: Het leven na het voetbal

Regi Blinker was na zijn voetbalcarrière zoekende wat hij moest doen. De voormalig aanvaller van Feyenoord probeerde meerdere dingen, maar zonder de voldoening die hij zocht. Toen hij merkte dat meer voetballers tegen hetzelfde probleem aanliepen, besloot hij daarop in te springen. Met het magazine Life After Football (multimedia, content creatie en partnerships) en het bedrijf 2ndGoal (transitie van voetballer naar niet-voetballer) richt hij zich op het leven na het voetbal. ‘In de gesprekken proberen we de voetballers dieper naar zichzelf te laten kijken. Wat zijn hun drijfveren en waar krijgen ze energie van?’

Door Guus Peters

Regi Blinker was onlangs bij de topper PSV – Feyenoord toen hij in een skybox een voetballer van 32 jaar tegen het lijf liep. Blinker was benieuwd hoe het met hem ging en de twee raakten aan de praat. De speler vertelde dat zijn voetballoopbaan op zijn einde loopt, waarop Blinker wilde weten wat hij na zijn carrière wil gaan doen.

Er kwam een antwoord dat Blinker al had verwacht: hij zei dat hij vastgoed heeft waar hij in investeert. ‘Oké, interessant’, zei Blinker. ‘Maar hoe ga je je dagen daadwerkelijk invullen? Dat lukt niet met alleen investeren in vastgoed. Heb je een passie of andere hobby’s buiten het voetbal?’

Op het kantoor van de VVCS in Hoofddorp zegt Blinker tijdens het interview dat hij met die vragen iets hoopte los te maken bij de speler. ‘Over het algemeen zie je dat veel voetballers moeite hebben om de transitie te maken van voetballer naar niet-voetballer. Na jarenlang elke dag hetzelfde te hebben gedaan, wacht een compleet nieuw en ander leven op ze.’

Dat Blinker die specifieke vragen aan de speler stelde, was geen toeval. De voormalig aanvaller van Feyenoord vond het als voetballer ook lastig om te bepalen wat hij na zijn carrière wilde gaan doen. ‘Toen ik voetbalde, dacht ik lange tijd dat mijn hele levensverhaal over voetbal zou gaan. Ik had hard gewerkt om profvoetballer te worden, dus voelde het voor mij dat ik het ultieme had bereikt.’

Blinker was 28 toen hij voor het eerst besefte dat er ook een leven na zijn voetbalcarrière was. Hij moest zich openstellen voor nieuwe ideeën en diende zijn wereld letterlijk te vergroten. Wie was hij eigenlijk als persoon en waar kreeg hij buiten het voetbal energie van? Vragen waar hij in al die jaren daarvoor niet over had nagedacht.

Blinker ging zichzelf als persoon in kaart brengen. ‘Ik kwam erachter dat ik het leuk vind om contacten te leggen, dingen te regelen, connecties te maken en mensen te helpen. In de laatste jaren van mijn carrière deed ik al wat kleine dingen, zoals mensen koppelen aan organisaties waar ik ingangen had, al was dat allemaal vrij kleinschalig. Zolang je voetballer bent, ben je toch vooral met je carrière bezig.’

In de jaren nadat de vleugelspits zijn schoenen aan de wilgen had gehangen, stak hij zijn teen in de vijver van verschillende vakgebieden. Hij was scout en zaakwaarnemer, tv-analist bij sportzender ESPN (toen Fox Sports) en ging zich bezighouden met investeren. Geen van deze dingen gaf hem voldoening. Voor Blinker voelde het als een zoektocht om zijn nieuwe plek in de wereld te vinden.

Hij merkte om zich heen dat hij niet de enige was. Andere oud-voetballers kampten met hetzelfde probleem. Het was voor de drievoudig Oranje-international de aanleiding om iets met de kwestie te gaan doen. Samen met zijn compagnon Soufian Asafiati richtte hij in 2006 Life After Football op, een magazine over het leven na het voetbal.

‘Ik ging zelf de straat op om koude acquisitie te doen en hing met potentiële partners aan de telefoon’, zegt Blinker. Daarnaast gebruikte hij zijn bekendheid om andere (oud-)voetballers te strikken. ‘Als we Frank de Boer in ons blad hadden, dan wilden we van hem weten hoe hij zijn periode na zijn carrière heeft ervaren, waar hij tegenaan is gelopen en wat hij heeft gedaan om het zwarte gat te vermijden.’

Blinker wilde dat grote namen hun ervaringen deelde, zodat Life After Football dit aan de huidige generatie kon overbrengen. Maar dat was niet het enige. In het blad was ook van alles te vinden over lifestyle en mode, gericht op voetballers. Van dure horloges tot de meest in het oog springende auto’s kwamen voorbij. ‘We moesten het magazine wel een beetje aankleden op een manier die dicht bij de belevingswereld van voetballers lag. Daar doorheen probeerden we onze boodschap te verweven.’

Ruim zestien jaar later is Life After Football veel meer dan een voetbalblad met nationale en internationale sterren. Het is uitgegroeid tot een merk waaronder verschillende activiteiten vallen. Van een magazine dat elk kwartaal uitkomt tot een online platform voor fashion en mode. En van het organiseren van zakelijke diners tot sportieve evenementen zoals footgolf. ‘Het heeft zich door de jaren heen zo ontwikkeld’, zegt Blinker. ‘Dat is helemaal prima.’

Daartegenover staat volgens Blinker dat de boodschap die Life After Football naar voren wilde brengen mettertijd een beetje naar de achtergrond is verschoven. Ondanks de mooie groei die Life After Football doormaakte, knaagde het ergens altijd een beetje aan Blinker. Hij wil de huidige generatie voetballers de handvatten blijven bieden waarvan hij denkt dat die nodig zijn om de transitie zo geruisloos mogelijk te maken.

Het is precies de reden dat hij – naast Life After Football – een tweede bedrijf opzette: 2ndGoal. Samen met Bram Verbruggen, die ook mentor en teamontwikkelaar bij Go Ahead Eagles is, begeleidt hij spelers bij hun overstap van de besloten voetbalwereld naar de grote open buitenwereld. Blinker verdiepte zich in het thema. Hij las boeken en volgde cursussen. Daarnaast maakt hij gebruik van zijn eigen ervaringen.

‘In de gesprekken proberen we de voetballers dieper naar zichzelf te laten kijken. Wat zijn hun drijfveren en waar krijgen ze energie van?’

De spelers die hij tot nu toe sprak waren tussen de 28 en 35 jaar. ‘Sommigen voetballen nog, maar willen alvast nadenken over het leven na hun carrière. Anderen zijn net gestopt en zijn zoekende’, aldus Blinker. ‘In de gesprekken proberen we de voetballers dieper naar zichzelf te laten kijken. Wat zijn hun drijfveren en waar krijgen ze energie van? Waar sta je nu, waar wil je naartoe en welke stappen zijn er voor nodig om daar te komen?’

Blinker vervolgt: ‘Wij proberen te ondersteunen door het gesprek aan te gaan, de juiste vragen te stellen en ze eventueel door te verwijzen. We hebben een groot netwerk. Als iemand zegt: ‘Ik wil graag leren hoe je een kledinglijn opzet’, dan kan ik hem in contact brengen met iemand die dat al jaren doet. Niet om het samen te doen, maar om kennis en informatie te verzamelen. Het gaat er juist om dat voetballers autonoom worden.’

Waarom hebben veel voetballers moeite met de transitie van voetballer naar niet-voetballer?
‘Volgens mij heeft het met een paar dingen te maken. Op de eerste plaats vinden voetballers het moeilijk als hun status verandert. Ze hebben jarenlang in het middelpunt van de belangstelling gestaan of stonden op de bovenste treden van de ladder. Voor sommige spelers is het moeilijk om vervolgens ergens anders weer onderaan die ladder te beginnen. Dat rijmt niet met de status die je als voetballer altijd hebt gehad.

‘Daarnaast speelt schaamte in mijn ogen ook een rol. Het klinkt misschien stom, maar sommige voetballers weten diep van binnen dat ze niet zo heel veel andere dingen kunnen dan voetballen. Dat is niet omdat ze dom zijn of zo. Het heeft ermee te maken dat ze het nooit geleerd of ontwikkeld hebben. De meeste spelers hebben zich van jongs af aan gefocust op hun voetbalcarrière.

‘En als een voetballer zich heeft opengesteld voor iets anders, dan is het nog maar de vraag hoe hij iets gaat vinden wat bij hem past. Waar moet je beginnen? Ik zie dat hetzelfde proces zich voortdurend herhaalt. We merken dat er behoefte is aan ondersteuning. Het is niet eenvoudig om vanuit de veilige voetbalwereld waarin alles is geregeld de stap te zetten naar de grote buitenwereld waarin je het toch vooral zelf moet doen.’

Wat bedoel je daarmee?
‘Als voetballer wordt de dagelijkse structuur voor jou bepaald: je moet op een bepaalde tijd bij de club zijn, de trainingstijden zijn al bepaald en het is ook duidelijk hoe laat je met het team luncht of een gezamenlijk diner hebt. Maar als je geen voetballer meer bent, valt die hele structuur weg. Sterker nog: dan is er nul structuur. Die moet je zelf gaan aanbrengen. Dan kan lastig zijn als je dat niet gewend bent.’

Blinker ziet bij veel spelers dezelfde reflex. ‘Vaak kruipen ze in hun schulp en verschuilen ze zich achter het geld dat ze verdiend hebben. In veel gesprekken die ik met spelers voer, merk ik dat zij zich veilig voelen omdat ze goed hebben geboerd of zelfs financieel onafhankelijk zijn. Die financiële veiligheid snap ik, maar ik leg de spelers ook uit dat dat wel iets anders is dan een dagelijkse invulling te geven aan je leven.’

Hij vervolgt: ‘Laatst vroeg ik aan een speler die net gestopt was, hoe hij zijn dagen vulde. Nadat hij de kinderen naar school had gebracht, ging hij vaak even naar de sportschool. ‘s Middags ging hij regelmatig padelen voordat hij de kinderen weer van school ging halen. Daarna moest hij vaak nog boodschappen doen voor het avondeten.’ Blinker laat even een stilte vallen en zegt dan. ‘Oké, dus zo wil jij de rest van je leven invullen, vroeg ik hem.’

Het is een vraag die Blinker geregeld aan (oud-)voetballers stelt. Vaak weten ze daar niet goed antwoord op te geven. ‘Ik noem het de vervelingsfase’, zegt hij. ‘Op een gegeven moment gaat je omgeving, zoals je vrouw en kinderen, zich afvragen wat je eigenlijk doet.’ Dat is zonde, meent Blinker. Hij spreekt uit ervaring. ‘Ik heb zelf ontdekt dat de wereld buiten de voetballerij een veel leukere wereld is.’

‘Als je geen voetballer meer bent, valt die hele structuur weg.’

Ja, hij geeft het meteen toe: het spelletje op zich is geweldig. Regi Blinker was zeventien jaar lang profvoetballer en droeg naast het shirt van Feyenoord ook dat van Sheffield Wednesday, Celtic en Sparta. Met Feyenoord werd hij in 1993 landskampioen. Vijf jaar later veroverde hij in Schotland de titel met Celtic. ‘Het was fantastisch. Maar de voetbalwereld an sich kan ook giftig zijn. Ik heb ontdekt dat de wereld buiten de voetballerij leuker en groter is, met meer mogelijkheden. Je moet je er alleen voor openstellen.’

Waarom vind je het zo leuk om dit werk te doen?
‘Ik merk dat ik van meerwaarde kan zijn, dat voelt goed. Ik herken mezelf in de verhalen van de voetballers van vandaag de dag. Ik heb in dezelfde situatie gezeten, alleen dan ruim twintig jaar geleden. Maar nog altijd lopen spelers tegen dezelfde obstakels aan. Ik hoop dat we op deze manier echt een kentering teweeg kunnen brengen.’

Blinker geniet van de variatie, van de verscheidenheid aan drempels waar voetballers tegenaan lopen. ‘Elk gesprek is anders, al merken we dat er vier thema’s zijn die vaak terugkomen: financiën, carrière, gezondheid en relaties. Als je verbetering of structuur in een van die thema’s aanbrengt, merk je vaak dat het bij de andere drie thema’s ook beter gaat. Er zitten veel raakvlakken.’

Voetballers komen naar buiten toe vaak zelfverzekerd over. Durven zij zich tegenover jullie kwetsbaar op te stellen?
‘Ja, soms heb je een andere jongen tegenover je zitten dan hoe je hem kent als voetballer. Toch is het dezelfde persoon. Maar dat zijn juist de types die wij willen zien. Die puur zijn. Misschien helpt het dat ik als oud-voetballer tegenover ze zit. Ze kennen mijn naam en weten wie ik ben. Voor hun gevoel ben ik één van hen. Bovendien heb ik het zelf ook meegemaakt.’

Blinker deelt zijn ervaringen in de gesprekken, zonder de professor uit te hangen. ‘Ik ben twintig jaar geleden uit mijn comfortzone gestapt’, zegt hij. ‘Toen we net waren begonnen met Life After Football en ik koude acquisitie deed, werd de lijn regelmatig verbroken nadat mensen kortaf hadden gezegd dat ze geen interesse hadden. Dat was soms best vervelend. Maar dan pakte ik gewoon weer de telefoon om een volgende mogelijke partner te benaderen.’

Blinker merkte dat hij zich ontwikkelde. ‘Hoe meer barrières ik doorbrak, hoe sterker ik werd. En hoe meer drempels ik over ging hoe zelfverzekerder ik werd. Nu complimenteren voetballers ons met ons bedrijf en vragen ze hoe ik dit allemaal voor elkaar heb gekregen. Dan is mijn antwoord dat ik uit mijn comfortzone ben gestapt, gewoon onderaan de ladder ben begonnen en er altijd vol voor ben gegaan.’

Laatst hoorde hij Ricky van Wolfswinkel, de 35-jarige spits van FC Twente, zeggen dat hij moet gaan leren begrijpen wat het is om geen profvoetballer meer te zijn. ‘Dat vond ik heel mooi. Dat is precies waar het om draait’, zegt Blinker. ‘Als het thema op deze manier meer aandacht krijgt en meer belicht wordt, dan ben ik ervan overtuigd dat de transitie makkelijker kan verlopen.’

Welke rol kan 2ndGoal daarin spelen en waar zie je jullie over tien jaar staan?
‘Als het aan mij ligt, vormen we tegen die tijd een community voor spelers die richting het einde van hun carrière gaan. Het moet normaal zijn dat zij zich bij ons aansluiten, omdat wij ons heel specifiek op dit thema focussen. We hebben dan een aantal hubs in verschillende steden waar spelers bij elkaar kunnen komen. Waar ze met ons of met elkaar in gesprek kunnen. Dat blijft wat mij betreft niet beperkt tot de Nederlandse grenzen. Deze problematiek speelt namelijk niet alleen onder Nederlandse spelers, maar onder voetballers wereldwijd.

‘Het betekent dat we ook ons eigen team moeten uitbreiden. Dat zou ik willen doen met professionals en oud-voetballers. Ik heb nu al een paar spelers in mijn hoofd, die nu nog voetballen, die ik na hun carrière graag bij 2ndGoal zou willen betrekken, omdat ik denk dat het slimme jongens zijn die een goede coach kunnen worden. Daarnaast hoop ik dat technologie ons gaat helpen. Denk aan het afnemen van een assessment, waarna we met de uitkomsten weer een plan kunnen maken.’

Kan 2ndGoal naast Life After Football bestaan?
‘Sterker nog: ze kunnen elkaar gaan versterken. Als ik bij 2ndGoal een speler tegenover me heb zitten die een herkenbaar verhaal heeft en ervoor openstaat om dat publiekelijk te delen, dan kunnen we daar een mooi artikel van maken in Life After Football. Op die manier brengen we ook weer meer de boodschap terug in het magazine die misschien een beetje verloren is gegaan. Dat zou geweldig zijn.’

FOTO: SOCCRATES IMAGES