30 mei 2017
NAC Breda promoveerde afgelopen zondag na twee jaar terug naar de Eredivisie. De ploeg van Stijn Vreven rekende in de nacompetitie af met FC Volendam en NEC.
Aanvoerder Robbie Haemhouts (33) en de talentvolle verdediger Bart Meijers (20) blikken terug op hun seizoen en het volksfeest dat losbarste in Breda na de promotie, waar door spelers en supporters naar werd gesnakt. “Het was een seizoen met ups en downs, maar deze club hoort thuis op het hoogste niveau.”
Aanvoerder bij gedroomde terugkeer in Breda
De in het Belgische Brasschaat geboren middenvelder Robbie Haemhouts (33) werd al op jonge leeftijd ontdekt door NAC, toen hij speelde voor de Belgische amateurclub Zwarte Leeuw. Hij debuteerde in 2001, maar kwam in drie seizoenen niet verder dan vijf invalbeurten. Haemhouts liet Breda achter zich en speelde voor FC Den Bosch, FC Emmen, FC Omniworld, Helmond Sport in de eerste divisie. Van 2011 tot 2016 speelde Haemhouts voor Willem II, maar vorig jaar keerde hij terug naar de club waar het voor de linkspoot allemaal begon: NAC. “Ik was in het begin wel benieuwd hoe de supporters op mijn komst zouden reageren, want ik had toch vijf jaar bij de rivaal gespeeld. Maar vanaf het eerste moment was duidelijk dat ik me daarover geen zorgen hoefde te maken en dat ik volledige steun kreeg van de supporters. Onze fanatieke achterban heeft dit seizoen weer laten zien enorm belangrijk te zijn voor de club. Zij hebben echt een grote rol gespeeld in dit succes,” zegt Haemhouts, die bij zijn terugkeer in Breda direct tot aanvoerder gebombardeerd werd. “Dat was voor mij best wel een verrassing, maar aan de andere kant was ik de enige dertiger in de selectie, dus moest ik mijn verantwoordelijkheid grijpen. Ik was nog nooit aanvoerder geweest, dus had even tijd nodig om in die rol te groeien. Bovendien hadden we een selectie met 22 nieuwe spelers, met veel jonge spelers en veel nationaliteiten. Het was dan ook een seizoen met veel ups en downs. Misschien wel meer downs dan ups, als we eerlijk zijn. Maar de laatste maanden wisten we dat we de nacompetitie in zouden gaan en dat we er dan moesten staan. Dat leefde heel erg bij iedereen binnen de club,” zegt Haemhouts, die dit seizoen vijf keer scoorde in 27 duels.
“Aan het eind van het seizoen raakte ik alleen geblesseerd aan mijn achillespees. Niet eens een zware blessure, maar wel op een heel vervelend moment, zo vlak voor de nacompetitie. De duels tegen FC Volendam kon ik niet meedoen, maar die wonnen we gelukkig. In de beslissende duels tegen NEC zat ik weer bij de selectie, maar moest ik wel toekijken vanaf de bank. Dat was niet makkelijk, maar als aanvoerder en oudste speler heb ik de groep zoveel mogelijk proberen te helpen. Thuis wonnen we met 1-0 en de uitwedstrijd met 1-4. Dat hadden we eigenlijk niet durven dromen, maar iedereen steeg boven zichzelf uit en Cyriel Dessers deed het met 7 goals in 4 wedstrijden natuurlijk fantastisch. Daarna kon het feest in Breda losbarsten. Zondagavond werden we al door 10.000 supporters onthaald bij het stadion en maandag hadden we nog de huldiging op de Grote Markt in Breda, ook heel bijzonder. Wat mooier was? Op zondagavond was de emotie het mooiste, het puurst. Toen waren we allemaal ook nog iets frisser, haha.”
Verdediger uit eigen kweek grijpt kans
De in Etten-Leur geboren en getogen Bart Meijers (20) speelde eerst in de jeugdopleiding van RBC Roosendaal, maar verhuisde na het faillissement van die club in 2011 naar NAC Breda. Op 24 maart 2017 maakte hij zijn debuut in de hoofdmacht van NAC, in de met 1-0 gewonnen thuiswedstrijd tegen FC Volendam. “Een droom die in vervulling kwam. Ik was als klein jongetje al gek van NAC en heb heel vaak op de tribune gezeten, dus om dan voor het eerst zelf op dat veld te staan voor al die supporters is heel bijzonder.”
Met Meijers in het hart van de verdediging won NAC tien van de dertien wedstrijden, waaronder dus drie in de nacompetitie. “Het is allemaal heel snel gegaan, nu ik er zo op terugkijk. Vooral die nacompetitie ging het allemaal heel snel: vier wedstrijden in tien dagen. Dat viel niet mee, want ik had flink last van mijn enkel en die had niet genoeg tijd om te herstellen omdat de wedstrijden zo kort achter elkaar kwamen. De eerste drie wedstrijden ging het nog, maar in de uitwedstrijd bij NEC moest ik kort na rust toch opgeven. Mijn enkel was er helemaal doorheen. Ik ging eruit bij 1-1, maar kort daarna maakte Dessers de 1-2 en even later kreeg NEC nog een rode kaart. Toen kon ik wel iets rustiger gaan zitten en voelde ik dat het goed zou komen. Dat aftellen naar het eindsignaal was enorm bijzonder. Daar hadden we het allemaal voor gedaan als spelers en supporters.”
Klik hier om het volledige interview te lezen.
Scorpius 161