31 mei 2018
Na 2,5 jaar krijgt Jessy Mayele zijn salaris uit Algerije.
Door Lex Muller
Geen wonder dat Jessy Mayele te vroeg en te jong als speler afknapte op het voetbal. ‘Ik ben op 2 januari gestopt. Ik had mijn passie in het voetbal verloren. Ik ging met tegenzin naar de club. Ik kon het niet meer opbrengen om achter een bal aan te rennen’, onthult hij, geboren op 11 februari 1991 en in de jeugd van Fortuna Sittard een alom begeerd talent als topscorer met 25 en 26 goals per seizoen.
Een avontuur van amper vijf maanden in Algerije doofde uiteindelijk de hartstocht voor zijn grote liefde. Medio 2014 verruilde hij, na gedeeltelijk geslaagde probeersels bij Sparta en Dordrecht, Nederland voor Noord-Afrika, waar hij in augustus de uitdaging aandurfde bij het Marokkaanse Chabab Rif Al Hoceima. ‘Ik heb daar tot eind december gespeeld. In Marokko verplicht het systeem dat een club het salaris over de eerste drie maanden vooruit moet betalen. De rest is in delen uitgekeerd. Dat is gebeurd, al heb ik nog wel twee tot drie maanden op mijn laatste geld moeten wachten’, zo sloot Jessy Mayele die periode nog zonder trammelant af.
Via een vriend kon hij in januari 2015 een aantrekkelijk contract voor twee jaar tekenen bij het Algerijnse USM Bel-Abbès. ‘Dat kwam op mijn pad. Ze zochten een spits en ze waren enthousiast over mijn kwaliteiten.’ Net als in Marokko diende de club, in dat seizoen terug op het hoogste niveau, het salaris over de eerste drie maanden vooraf over te maken. ‘Ik heb er al met al veertien wedstrijden gespeeld. Twee wedstrijden voor het einde van de competitie ben ik naar Nederland teruggekeerd.’
Dat was rond half mei 2015. Een maand eerder schakelde Jessy Mayele uit nood de VVCS in. Voor het eerst en zeker niet voor het laatst. Ofschoon hij alle gewenste instanties afliep, kon hij maar geen werkvergunning bemachtigen. ‘Ik werd van hot naar her gestuurd. Ik heb alle noodzakelijke procedures gevolgd, maar niemand kon me helpen. Er ontstonden ook problemen met de betalingen en het overmaken van mijn geld naar Nederland.’
USM Bel-Abbès leunde bovendien steeds sterker tegen degradatie aan. ‘Er heerste een vijandige sfeer. Het publiek begon agressief te worden en met van alles te gooien. Ik heb meegemaakt dat supporters in de kleedkamer stonden en met een mes een speler bedreigden. Na zulke ervaringen heb ik het land verlaten.’ Terug in Nederland deponeerde hij prompt het complexe geschil met de Algerijnse club op de burelen van de VVCS, waar zowel Louis Everard (directeur) als stafmedewerker Suzanne Bakker al meteen vreesde voor een lijvig dossier.
Eind februari 2018 verscheen na ruim 2,5 jaar het bedrag van ruim een ton waarachtig op de rekening van Jessy Mayele. Al eerder afgeknapt op het corrupte gesjoemel in het voetbal vierde hij, met de VVCS, een klein feestje dat ze de eindeloze strijd hadden volbracht en tenslotte gewonnen. ‘Je ziet een ander aspect van de voetbalwereld’, zo houdt hij zich na alle misère nog keurig in. Ofschoon gestopt als speler heeft hij het voetbal toch niet willen afstoten. Godson Sport Management in Brussel nodigde hem uit voor een proefperiode als begeleider van jonge voetballers. ‘Ik ga een contract tekenen.’ Bij dat bureau dat samenwerkt met StarFactory in Luxemburg, kan en wil Jessy Mayele jongeren met een moeilijke achtergrond klaarstomen voor het grote werk, zoals hij zelf zijn nieuwe baan karakteriseert. ‘Zo kan ik mijn sport ondanks alles wat teruggeven. Ik wil en kan deze jonge jongens behoeden voor de fouten die ik heb meegemaakt en heb moeten doormaken.’ Religieus als hij is besluit Jessy Mayele met: ‘Voor de rest wil ik mijn dankbaarheid tonen aan God, die ons door de moeilijke periode heen heeft gedragen en ook hoop heeft gegeven. Door de juiste mensen zoals Suzanne en Louis op ons pad te laten komen, en eindelijk het recht heeft laten zegevieren, aangezien God een rechtvaardige God is.’
Klik hier voor het volledige artikel.
Scorpius 161